وای؟

بقول یک شاعر: نمی دونم چرا عمر خوشی های من کوتاهه!

در عوضش حتی عوارض یک کابوس یا یک حادثه معمولی تا مدتهای زیاد رد و اثرش تو زندگی و روحم میمونه...

تو این دو هفته اتفاقاتی از نظر خودم مثبت پیش اومد که به زندگی و راه سختم! اندکی امیدوار شده بودم... منم گوشه ای ازون کارو گرفته بودم و هرچند سختم بود ولی تمام تلاشمو برای پیشبردش کردم... چقدر چشم و باشه و حتما گفتم و بخاطرش دوندگی کردم و تو ذهنم بود که بیام و با خوشحالی جریانو براتون تعریف کنم...و تازه داشتیم نتیجشو حس می کردمکه فهمیدم همه چی تمام شد و به ی مشکلی برخوردیم! 

بهم ثابت شد که چشم بد و حسود هم تو این موارد تاثیر به سزایی داره؛ حواسم نبود دیروز به یک نفر گفتم و امروز همه چی تمام شد!!!

آهای تو... خب گناه دارم خب!!!

 

 

نعمت چشایی...